Klein Curacao

Woensdag 1 Juni 2016.
He, wat is dat nou, loopt de wekker af en het is nog donker. Lig net. O ja, opstaan, we gaan naar Klein Curacao. Daar hebben we wel zin in, kom op Ien, opstaan. We wilden om kwart over zes gaan rijden, kwartiertje verderop in de Caracasbaai moesten we zijn.
Was nu half zes, dus genoeg tijd. Ineke had gisteravond de spulletjes al klaar gezet in een tas en nu nog even de fotospullen erbij pakken die op de opladers zaten.
Even snel maar een beker yoghurt met siroop. We zouden daar wel ontbijt krijgen, maar dat bleek achteraf toch ietsje later te worden. Dus maar goed dat we iets genomen hadden, op een hele lege maag kan ik de dag niet beginnen. Precies op tijd vertrokken we richting de zeemeermin, oftewel de "Mermaid" zoals onze boot heette. Bij de haven werden we binnengeloodst door crewleden van de boot met die mooie zwaailichten die je ook bij calamiteiten ziet. Parkeren voor het hek, we waren het tweede autootje. Hij wenste ons een fijne dag en stuurde ons richting de boot: achteraan aan de pier. We wisten al waar hij lag want enkele dagen geleden waren we al daar geweest, toen iedereen al weg was. Werden ontvangen op de boot en gelijk even aftikken: Dirven, 2 personen?, ja, blauwe markeerstift door onze naam: betaalt u in NAF of USD?, ik had USD opgenomen dus betaalde contant in USD. Dus we konden mee en gingen zitten aan de buitenkant. Daar is de koffie en thee, kunnen jullie gewoon pakken.
Na ons stroomde het binnen, waren dus lekker op tijd. We zagen ook de mensen binnenkomen waar we eerder met Andre op de eilandtour mee gesproken hadden bij de Grote Knip. Ze zagen ons nog niet in de mêlee, komt nog wel. Intussen was de zon aan het opkomen, maar was wel bewolkt. 's Morgens is het altijd bewolkt en klaart in de middag op. Dus we hadden nog hoop. Iedereen was binnen en ook betaald, dus boot vertrok. Mooie haven met aardige bootjes. Je voer ook langs erg riante bungalows, leek net Miami wel. Kregen enkele huishoudelijke mededelingen: Ontbijt op het eiland, 1uur en 45 minuten varen, tassen van de grond, kunt U voorin zetten, kan water over de boarding naar binnen komen. Dacht gelijk doen, niet als die boot straks gaat stampen en het te laat is, dus onze grote Hematas met de handdoeken, waterschoenen en boeken was de eerste op zijn plek. Eerste stuk varen ging prima, onder de beschutting van de kust van Curacao, ja en toen begon het. Het waait altijd erg hard, dus dat waren we gewend, was ook echt niet koud, maar toen de boot buitengaats en niet meer de beschutting van het eiland had, werd het spannend. Kijk veel naar "Deadliest Catch" of "Wicked Tuna" op National Geographic of Discovery, dat weet ik niet meer, want door het zappen raak je toch de tel kwijt.
Voor mijn gevoel kwam dit wel aardig in de buurt van die deinende schepen in de series, nee hoor, gekheid, maar een tochtje met de Ferry naar Texel was het zeker niet. Je zag mensen al wat bleker worden en de crew, stoere binken zeg, blote voeten, zo vaststaan als een huis op dat schommelende dek, kwamen de mensen helpen met grote stukken afgerolde tissues. Hij had het al bij de mededeling gezegd, U kunt rustig de vissen voeren, vinden ze heerlijk. Enkelen maakte gretig daarvan gebruik. De zielige bleke gezichtjes spraken daarna boekdelen. Waar ben ik aan begonnen, zag je ze denken. Was toch een dagje op een "bounty" eiland. Ja, maar je moet er wel eerst komen!! Ineke en ik hadden gelukkig nergens last van, geen stoerdoenerij, maar we genoten echt van de hoge golven en het stampen van de boot. Hij voer tegen de stroming in, waardoor je de echte klappen van de golf krijgt en je besprayed wordt met water soms, oppassen voor je toestel. Ja hoor, daar kwam ook het water over de vloer al aan, iedereen gauw tassen optillen, haha wij hadden wel geluisterd! Dit duurde een aardig tijdje, die ruwe zee voor ons, en ik verbaasde me erover hoeveel tissue ze uit zo'n rol kunnen trekken. Iemand die later jarig bleek te zijn, werd van het bovendek naar beneden geholpen en gaf de vissen ook weer te eten. Zielig hoor. Eindelijk: Land in zicht! De piraat in het kraaiennest had zijn ogen de kost gegeven en we zagen al van ver de bekende vuurtoren van het eiland, zo vaak gefotografeerd dat jullie hem vast wel kennen als je straks de foto ziet die ik ervan plaats. Golven werden minder en iedereen raakte wel opgewonden. Zag er mooi uit, het water van donker blauw naar heel helder lichtblauw en dan wit zand op het strand. Ja echt mooi, hadden dit ook al wel in Thailand meegemaakt, maar blijft bijzonder, want dit soort strandjes zie je veel te weinig.
Er werd omgeroepen dat als we helemaal stil- en vastlagen konden diegene die naar de kust wilden zwemmen, van boord springen, tassen zouden worden nagebracht. De rest werd met een motorsloepje naar de wal gebracht. Gaaf gezicht hoor. Boot lag vast en zijklep ging open en een aantal durfals sprongen in het heldere lichtblauwe water. Wij deden het met de motorboot. Wel leuke plaatjes ervan gemaakt van het springen. Op het strand je tas een plekje geven onder een van de vele rietgedekte schaduwplekken en dan naar het ontbijt. Begrijp nu natuurlijk dat we hier pas gaan eten anders hadden de vissen onderweg veel te veel gehad. Een jonge vrouw zei zelfs vlak voordat we de motorboot instapten: als ik dit had geweten had ik het dus niet gedaan. Zij was ook lekker over d'r nek gegaan en er kwam gelukkig al wel weer kleur terug. Ontbijt was errug goed verzorgd. Kon broodjes met van alles pakken, water, jus- d'orange, nou ja genoeg om de dag zo te beginnen.
Toiletten waren er ook in het gebouwtje en alles zag er mooi uit. Jammer van de vele wolken, temperatuur was zoals altijd, benauwd door de bewolking en heerlijk door de wind. Kregen weer wat uitleg.
Om 12.30 BBQ en saladebuffet als u de gong hoort en de scheepsbel hoort. Deze hoort u ook om 15.15 uur, dan heeft u tijd om uw bedjes weer op te bergen die u overal kunt neerzetten waar u maar wilt, maar wel weer opbergen. Om 15.30 vertrekt de boot. Hij gaf nog enkele tips over de wandeling naar de bekende "Lighthouse" en het wrak wat er achter lag. Schoentjes aan, want ook weer koraal/kalkzandsteen en daar kun je je lelijk aan open halen.
Hebben bij het ontbijt even lekker met de mensen van de Grote Knip die ons nu inmiddels ook gezien hadden zitten praten en toen gingen we de bedjes pakken en handdoek erop.
Vanwege het vroege uur en geen strakblauwe hemel, leek het ons nu verstandig om toch maar eerst naar de vuurtoren te lopen.
Zo gezegd zo gedaan. We waren het tweede echtpaar dat die kant opging. Een Amerikaan met een Japans/Chinese dame liepen voor ons. Deze dame leek die dag wel een modeshow te lopen. Nu liep ze voor ons in iets roods, na het zwemmen werd het wat geels en weer later wat groens, leek wel een kameleon. Op de terugweg zag ik pas de grote tas die ze mee had. Belachelijk, maar ja, zij hoefde hem niet te tillen. Ook hoeden, mutsen en diverse zonnebrillen. Was hier een fotoshoot of zo, of heb ik dat gemist. Mooie plaatjes van de vuurtoren gemaakt. Vergane glorie, maar erg fotogeniek was ie. Binnenkomen was wel een dingetje, hout van de vloer was weg en er lagen twee balken, dus als een koorddanser over de twee meeverende balken over de vloer die open eronder was en waar de woongedeeltes vroeger waren. Wenteltrap op en mooie plaatjes met uitzicht. Heerlijk die wind. Toen toch maar naar het wrak, dachten dat het verder zou zijn en bij dat warme weer dan maar niet doen, maar dit ging nog.
Jaren geleden op de klippen gelopen en hoe dichter je erbij kwam hoe onstuimiger het water was en je de spray van zeewater kon voelen. Mocht hier natuurlijk aan deze kant van het eiland niet zwemmen, wel waar wij afgemeerd lagen ertegenover. Even verderop lag een groot zeiljacht die ook de ontmoeting met het eiland niet heeft overleefd.
Even poseren en hup terug naar ons strandbedje, want het is toch inspannend, goed opletten waar je loopt. Daar aangekomen eerst veel vocht tot ons genomen en toen heerlijk het water in. Ik weer eerst, Ineke ging lezen. Snorkelsets kon je zo pakken en daar werd gretig gebruik van gemaakt. Ook weer erg mooi, wat kleinere vissen dan bij Porto Mari, maar heerlijk water en wat mooi zo van de kant als je zo terug naar het strand kijkt. Nee, ik heb geen GoPro, had hem mogen lenen van Jesse, maar het houdt een keer op. Ik heb een fotootje in mijn hersens opgeslagen en kan hem altijd reproduceren wanneer nodig. Ja dan weer boekje lezen, uitkijktoren in klimmen, fotootjes maken, lezen en he het is alweer etenstijd, de bel gaat en de toeter toetert. De gasten van de Mermaid, stroomden (nou ja, 50/60 mensen ongeveer) vanuit hun bedjes en het water naar de ruime houten eettafels, waar een werkelijk fantastisch buffet was opgebouwd. Ze hadden heerlijk gebarbecued vlees en het waren heerlijke grote borden (jammie). Vanaf twee kanten kon je gaan pakken en de salades waren voortreffelijk opgemaakt en ook echt lekker. Ze hadden kip, burgers en spareribs, maar van kluiven houd ik niet, dus ik vroeg een stukje kip en een burger. Kreeg drie stukjes kip, waren kleintjes zei hij en een burger en pakte van alle salades wat en wat groenvoer, satehsaus en brood en had nog zelfs wel wat gaatjes op het bord. Wordt smullen dus. Moet eerlijk zeggen, vlees was verrukkelijk en de salades voortreffelijk, zeker de aardappelsalade was van Keurslager's kwaliteit. Kon het bijna niet eens op, dus zeker geen tweede keer, jammer, maar dan zit je echt tegen heug en meug te eten. Kreeg zelfs nog een stukje burger van Ineke die zat ook al vol met die heerlijke salades. Dus daarna uitbuiken op de ligstoel en een beetje soezen. Toen lekker daarna met zijn tweeën een stuk langs de kustlijn gelopen richting de zeeschildpadden. Enkelen hadden de schildpadden gezien, maar ik had geen zin om daar zo ver te snorkelen. Geloofde wel dat ze er waren. Heerlijk weer teruggelopen en ja, dan is het toch opeens bijna opruimtijd. Weer werd inderdaad beter, zoals het steeds vaak in de middag opklaart en het was best warm in de zon zo onder je rieten dakje vandaan. Had graag voor de foto's een strak blauwe lucht gehad, maar de pret was er hier niet minder om.
Dit is zo'n dag met een gouden randje zei Ineke op de terugweg.
Voor ons vertrok al eerder de Catamaran, waarmee je ook naar dit eiland kon gaan. We zeiden al tegen elkaar, als je op deze Mermaid al zeeziek wordt, dan overleef je zo'n Catamaran trip zeker niet. Zij hadden de lunch aan boord gehad, wij lekker op het eiland. Toch iets rustiger zitten lijkt me.
Iedereen weer in de sloepjes terugbrengen naar de boot en na wat laatste fotootjes van een verdwijnend bounty eilandje gingen we richting Curacao, wat als je goed keek, al in de verte zag liggen.
Ook nu weer zagen we onderweg heel veel vliegende vissen, fantastisch fenomeen. De Hirundichthys affinis, of de bulado zoals ze hem hier noemen zagen we hele grote stukken vliegend afleggen, bij de eerste dacht je misschien nog aan een vogel, maar dat bleken dus de vissen te zijn. Na twintig zijn we gestopt met tellen, want ze kwamen toen met groepjes, tel kwijt.
Deze hier hebben twee grote vinnen om te vliegen, maar je hebt ze zelfs met vier. Zeker de bommenwerperversie. Ze blijken wel tot 500 meter te kunnen vliegen. Wij zagen ze echt hele grote stukken afleggen, maar geen meetlint om na te meten. Ze scheren vlak over het water, maar waarom is nog steeds niet duidelijk, of om aan een prooi te ontsnappen of om even uit te rusten, de wetenschappers zijn het er niet over eens. Maar blijft een mooi en bijzonder gezicht.
De haven binnenlopend weer die kasten van huizen en zat nu aan de goede kant om er wat foto's van te maken. Begreep dat Borsato en Gordon hier ook een "residentie" hebben, maar weet niet waar. Kan best in dit luxe gedeelte zijn. Niet verkeerde plek trouwens. Zag een golfcourse met een hole bijna eindigend op de rotsen die de zee in gaan. Zo je bal kwijt, ik in ieder geval wel.
De afscheidsspeech van de crew chef, zoals ik hem maar noem, naar ons toe was heel erg leuk, in zo veel mogelijk talen wilde hij ons hartelijk bedanken om met de Mermaid gevaren te hebben, Come again natuurlijk zei hij, aardige, vriendelijke en stoere kerel. Het gezin waar we mee hadden zitten praten: vader, moeder, dochter en schoonzoon vertelden bij het ontbijt dat ze waren opgehaald met een verlengde Rolls Royce. Whattttt?? Ze hadden een appartement gehuurd bijna om de hoek maar werden toch opgehaald. Had ik geweten met wat voor auto's ze worden opgehaald had ik mijn Getz sleuteltjes weggegooid en ook daarmee opgehaald willen worden.
De limousine stond namelijk weer klaar en op hun te wachten.
Nooit gezien, een verlengde Rolls Royce. Gaaaaaf zeg. Hij bleek ook van de sultan van Brunei geweest te zijn, die had 800 auto's bijna voor elke kamer eentje blijkbaar, want zijn huis telt 1.100 kamers.
De Rolls was uit 1995 en had 80.000km maar gereden.
Even een fotootje gemaakt toen de familie instapte, Dooeeeegggg. Ze vliegen vrijdag terug.
Kwam nog zo'n joekel voorrijden, nu een verlengde Amerikaanse limousine, tjee zeg, volgende keer wij ook hoor!!
We liepen door het hek en ja hoor, onze Getz stond er nog, niet groter gegroeid, hij bracht ons ook thuis.
Gauw de fotootjes kijken, stukje schrijven en moe maar voldaan denk ik straks nog even Netflix aan voor wat laatste episode's van House of Cards. Top dag geweest. Zoals Ien al zei met een goud randje. Had de lucht blauw geweest, was het randje van diamant geweest.
Morgen een luie dag, om 12 uur gaan we weer naar Porto Mari. Maar weer wat zwemmen en snorkelen. Voor je het verleerd. Was goed bevallen daar en een bartender is de broer van een vriendin van Sander. Zij heet ook Timmer begrijp ik, morgen even kijken hoe het zit.
Tot morgen dan maar weer.
Zal een klein stukkie worden, vast herhaling van zetten.
Scheelt mij weer.
Groetjes

PS
Schrok me een hoedje, googelde even Rolls Royce Sultan of Brunei en zag toch warempel daar op de foto de RR van de Mermaidcrew. Blijkt de trouwauto te zijn geweest van hem, alleen toen wel voorzien van heel veel platen met extra goud ter versiering. Nu niet meer dus.
Hij heeft zelfs de duurste RR in de wereld die ook in de hangar stof staat te eten en die maar liefst USD 14 miljoen kost en het totale wagenpark van hem is ongeveer USD 300 miljoen waard en kan vijf grote vliegtuighangars met auto's vullen.