Sheta Boka, Watamula, Leguanen en nog veel meer

Vrijdag 27 Mei 2016.
Vandaag stond er een eilandtoer met Andre op de planning.
We stonden vroeg op, hadden nog tijd genoeg om te douchen en wat te lezen. Fototoestel en iPhones waren opgeladen en ook de camera was vol. Tot onze verbazing regende het een beetje, je kunt er rustig in zitten, nat werden we niet echt en toch ook wat verkoelend. Was toen weer droog, maar toen Andre kwam om kwart voor tien, druppelde het toch weer. We reden eerst richting Westpunt naar Shete Bota park, een nationaal park aan de kust gelegen, wat soms meer weg heeft van een maanlandschap. Blij dat Andre met zijn hoge "Pathfinder" was en ons reed, want Leo Getz' autootje had het hier afgelegd met de kuilen en stenen. We betaalden de entree en het miezerde een beetje en gingen eerst naar Boka Pistol, waar het water met grote kracht een slurf in sloeg zodat het water meters hoger er weer terug uitspatte. Grandioos gezicht, ondanks wat druppeltjes regen.
Nu was de zee redelijk kalm, maar je kunt je voorstellen als het echt tekeer gaat, sta je daar niet lekker. Toen weer een stukje terug in het park naar de Boka Tabla, met een grot in de rotsen waarin je kon afdalen en vanuit de grot de zee zag binnenstromen.
Voorzichtig klauterend daalden we een stuk af, zorgend dat we niet uitgleden, want dan had je de poppen aan het dansen. Gaaf om te zien en erg indrukwekkend. Daarna weer een stukje verder het park in en naar Boka Wandomi, waar een "natural bridge" ontstaat door het uithollende water. Nog ettelijke miljarden liters zeewater en misschien eeuwen verder zal hij pas genoeg uitgeslepen zijn dat we er echt heel goed onderdoor kunnen kijken, nu ging Andre even diep door de knieën om een goed plaatje te maken op een dun richeltje. Bleek vandaag een topfotograaf te zijn. Andre had een grote koelbox met frisdrank mee en broodjes. Ondanks het "slechte" weer, zweet je als een otter en op tijd wat vocht weer naar binnen nemen is wel essentieel. Vooral de wandeling naar de "natural bridge" gaat door een valleitje waar de wind weg is en dan is het puffen geblazen. In het valleitje hebben veel mensen hun namen van stenen op de grond neergelegd. Mooi gezicht. Dus bij de auto even vocht innemen en op naar de volgende bezienswaardigheid. We hebben eigenlijk zoveel gezien dat de volgorde niet zo heel duidelijk mij meer voor ogen staat, maar we doen gewoon een poging. De oudste boom (ongeveer 450 jr) op Curacao konden we niet zien, want het hek was dicht. Gaan we volgende keer zelf nog een keertje naar toe. Daarna naar Watamula, dit was het weggetje wat Jaanchie zei, dat we dat beter niet konden nemen vanwege eventuele overvallen. Andre, voor geen kleintje vervaard, reed ons er doorheen en naar de kust. Fantastisch uitzicht en bizarre ondergrond. Het is zo jammer dat je in dit reisverslag beperkt bent in het aantal foto's om bij te sluiten, want er zijn er genoeg gemaakt, maar ja keuzes he, je hele leven maar keuzes maken. Dus ook hier.
Je staat hoog boven zee op een grond van gaten en lavasteen of koraalsteen, geen idee, maar vallen is echt uit den boze, want je ligt helemaal open dan en vooral niet eraf, in zee vallen. We deden ons best en zoals je merkt, we zijn heelhuids terug, dus alles is goed gegaan. Op een grote steen was de nationale vlag van Curacao geschilderd, was nu wel wat verweerd inmiddels, maar toch een mooi plaatje geworden. Verder rijdend heeft Andre weer enkele strandjes, baaitjes laten zien en mooie landhuizen, sommige waarvan ook restaurants of lodges waren waar je kon overnachten. Mooie locaties. Kwamen ook langs de slavenhuisjes waaruit ooit de slaaf Tula de slavenopstand begon in 1795. Mede door zijn begin van de strijd van de slaven is hier uiteindelijk in 1863 de slavernij afgelast door Koning Willem III. Tula was in 1795 met enkele kompanen toen al heel slecht aan zijn einde gekomen, zal jullie de bloedige details echter besparen. Ging echter niet zachtzinnig. Wel vind je op het eiland veel van die witte monumenten van een gebalde vuist met een halve schakel van een ketting ten teken van de vrijheidsstrijd hier geleverd. Ergens onderweg ook nog wat broodjes gegeten die Andre meegenomen had, heerlijk, en weer wat gedronken en op naar het volgende. Was dacht ik de Grote Knip. Prachtige baai en schitterend mooi zand. Hier gaan we een keertje naar toe.
Toen volgden twee schitterende locaties. Bij Lodge Klein Santa Martha mooie foto's gemaakt en toen gingen we naar de berg aan de overkant. Ging best wel redelijk steil omhoog en weer was ik blij met de auto van Andre. De Getz zou het erg moeilijk hebben gehad.
Een werkelijk fantastisch uitzicht van bovenaf op het binnenwater en de omgeving. Ook even een foto met zijn drieen, via de statief, gemaakt.
Toen door naar de volgende baai, Playa Lagun. Mooi vissersbaaitje waar de vis vers wordt schoongemaakt die net aan land is gehaald.
We kwamen op het intieme strandje en liepen toen een trap omhoog om een schitterend overzicht over de baai te krijgen en de omringende huizen.
Andre met zijn argusogen riep opeens: een leguaan en nog een en nog een. Ongelooflijk, maar in de bomen en op de stenen tegen de berg onder ons, zaten vele kleine en best wel grotere leguanen. Kon mooie foto's ervan maken. De ober van het restaurant kwam naar buiten en gooide wat oude visbrokken vanuit de hoogte de zee in, bleek barracuda te zijn, die te oud was en niet meer verkocht kon worden. Dus hop, 1, 2, 3, in God's naam, overboord, terug de zee in. Hij zag ons enthousiasme voor de leguanen en zei: ik haal wel wat oud brood, komen ze hier naar toe. Binnen no time was hij weer terug en inmiddels waren de leguanen al langzaam in beweging gekomen en richting bordes gekropen. Best gaaf om dat te zien. Hij legde wat brood neer en de beesten kropen over de balustrade zo naar het terras. Dit zijn echt creaturen uit de prehistorie, echt een dinosaurus in het klein. Wat ongelooflijk gaaf om ze van zo dichtbij te zien en eigenlijk bijna handtam. Als je een beetje te dichtbij komt, gaan ze met hun kop op en neer als teken van kwaadheid. Ze kunnen best kwaad doen met die lange geschubde staart als je er een klap mee krijgt. Hele goeie foto's van ze kunnen maken, Was er erg van onder de indruk. Andre en ik gaven elkaar een "boks". Wat gaaf zeg. Zelfs een stukje brood uit je hand laten eten bij sommigen. Maar ja, we moesten verder. Tijd liep door. Nagenietend de trap weer af, strandje over en terug in de auto, nog een slokje en richting huis. Was nog wel een stukje rijden. Kwamen langs een heel erge bouwval en Andre zei dat hij zijn huis hier liet bouwen maar het nog niet klaar was, heb er een fotootje van gemaakt. Ja dit staat hier ook dus. Hij had nog iets tijd over en we kwamen langs de Zoo, de dierentuin, waar de entree gratis is. Even meepikken, hebben nog wel even wat minuutjes. Auto geparkeerd, was rustig, en we liepen door de entree het dierenpark in. Mijnheer het park is gesloten, zei een vriendelijke meneer die erbij opstond toen hij het zei en ons daardoor tegenhield. Het bleek dat het park "under construction" was en voorlopig nog niet zou opengaan.
Dus onverrichter zake terug naar de auto. Via via leidde hij ons naar ons huis. Heerlijk als je hier al die shortcuts kent, want de ring en grotere straten staan vaak vast in het spitsuur. We bedankten Andre heel hartelijk voor de werkelijk fantastische dag die hij ons had bezorgd en hij verdween met een mooie "Peeeeep" van zijn claxon. In de loop van de middag was de zon al begonnen te schijnen en zonder zon was het al 36 graden s'middags dus we waren best wel moe van het benauwde weer en de geleverde inspanning. We hadden nog de intentie om de stad in te gaan, maar wederom maar lekker rustig uitzakken. We hebben nog dagen genoeg en ik was zo benieuwd naar de foto's van de Dinosaurussen dat ik gelijk achter de computer dook. Whatsappjes druppelen weer binnen als we thuis zijn en wat nu, onze kleinzoon Joep heeft zijn been gebroken! He bah, heb dat zelf nog nooit gehad en hij zag er zo heel moedig uit op de foto's. Ja Joep je krijgt nu niet de handtekening van ons op je been. das pech hebben. We zijn te ver weg. Gauw beterschap. Sterkte knul. Dikke kus! Morgen maar de stad in 'smiddags, 'smorgens even voorbereiden voor de diensten van zondag, moet dan ook naar Bonaire om daar te dienen en dan morgenmiddag even de stad in naar Kura Holanda van de slaven en de Joodse synagoge, de oudste/langste in bedrijf zijnde synagoge van het Westelijke Halfrond.
Kijken of het allemaal gaat lukken.
Tot morgen.