Playa Porto Marie

Dinsdag 24 Mei 2016.
We hadden allebei heerlijk als een blok geslapen en werden om 8 uur wakker. Laten we maar opstaan he, ok, zo gezegd zo gedaan. De ramen en deur weer opengezet en de warmte komt je tegemoet. Was wel bewolkt. Op de waslijn zaten de suikerdiefjes in de rij om aan te vallen als hun dealer hen weer voorzag van hun verslaving en ik kon het leed niet aanzien en liet me vermurwen. Hier jongens, nog een schepje extra, als de volgende priester komt zet hij jullie wel op rantsoen.
Nou van Gaal toch ontslagen en met 8 miljoen EURO ofwel hier 16 miljoen ANG kon hij afreizen naar Portugal. Sterkte Louis. Kreeg een appje van Mario in de loop van de ochtend dat waarschijnlijk de "kerkauto" morgen klaar zou zijn en hij hem dan kon brengen bij ons.
Goed nieuws, dus kijken of het lukt morgen.
We wilden een dagje naar het strand vandaag en snorkelen. In het huisje hier liggen twee snorkelsets, dus niet huren of kopen, gewoon gebruiken.
Ja welk strand kiezen we, het werd via de kaart en internet Playa Porto Marie, gelegen paar kilometer verder naast Coral Estate bij St. Willibrordus, waar we eerder waren.
Even weer rustig alles bij elkaar zoeken, handdoeken, water voor onderweg, waterschoentjes, boeken, alle fotospullen, portemonnee, zonnebril etc., kortom toch een heleboel. Had nog iets minder dan een halve tank dus heen en weer zou gewoon moeten lukken, tank hem wel vanavond af. Zo rond elf uur gingen we rijden. Bekend stukje inmiddels. Was nog wel bewolkt en benauwd, maar verder naar Westpunt, waar onze strandkeus van vandaag in de richting lag, was het lichter.
Weer langs de soms armetierige huisjes of snacktenten of supermarktjes, wil ze nog steeds vastleggen op beeld, maar voelt vreemd om dit te gaan schieten, kan het moeilijk uitleggen, dus (nog) niet gedaan. Maar dan ook weer het "Resort Harmonie", waar je de grote mooi gekleurde villa's ook duidelijk ziet liggen en aan de overkant weer de wrakken van of japanse pick-ups of oude amerikaanse sleeen. Weg wordt weer slechter. Nog even volhouden Getz, je houdt je prima. Mede dankzij de oplettendheid van de bestuurder, mag ook wel een schouderklopje, want er zitten toch gaten in de weg zeg, niet normaal. Ineke raakt er steeds meer gewend aan de plotselinge schijnbewegingen met het stuur. Komen dus ook weer langs de flamingo's. Die stonden nu dichter bij de weg en ja, even stoppen en weer vastleggen. Nu moesten we dus rechtdoor bij die mooie kerk van St. Willibrordus en de weg werd alsmaar slechter. Bord bij de ingang: Park fee ANG 5,00 pp. Obligatory, verplicht betalen bij de strandtent. Weg werd toen wel beter en moesten nog een kilometer of wat doorrijden. Ja daar was de zee eindelijk. Auto geparkeerd, kostte niets, mag blij zijn dat ik ze niet sew in court, je stuitert werkelijk alle kanten op met die stenen daar, parkeert op de rotsen zeker en die zijn niet gelijk, dus heeeeeel voorzichtig een plekje zoeken, was gelukkig genoeg ruimte. Er zat denk ik een bewaker of zo, in de schaduw, stilletjes voor zich uit te kijken. Nu ja, alles van waarde hadden we bij ons. Op naar het strand. Wilde de "fee" betalen bij de strandtent, maar werd doorverwezen naar een dame met een grote strooien hoed die op het strand de stoelen in de gaten hield.
Dacht dus ANG 10,00 te betalen, maar ze vroeg ANG 22,00 er kwam namelijk nog ANG 6,00 pp per ligbed bij. Betaald zonder morren, was echt mooi hier en een lekker plekje onder een parasol bij de plankier gekozen. Au, zand op strand (veel koraal stukjes) was heet en ook de plankier brandde heel erg aan je voeten, dus gauw weer slippers aan. Handdoeken op de bedjes en de zee lonkte zo erg, kon het niet weerstaan. Snorkel eruit, was inmiddels al weer vijftien jaar geleden, tijdens onze huwelijksreis, dat we voor het laatst hadden gesnorkeld, maar net fietsen, verleer je niet, gewoon adem halen door het buisje. Eerst even lekker schoongespoeld met het zoute zeewater, mondstuk ook, toen even in de glazen gespuugd en gewreven, blijven ze wat helderder, ooit met mijn duikbrevet geleerd en toen gaan met die banaan. Ineke zou eerst even op de spullen passen, vandaar. Ja en dit is dus snorkelen in optima forma. Zo'n helder water hebben wij nog niet eens in een zwembad denk ik. Tsjonge, wat helder en wat kun je ver kijken en opeens, pats boem, ineens zit ik zomaar in een tropisch aquarium te zwemmen. Hoe VET COOL is dat, om maar eens wat straattaal te gebruiken. Plotseling zie je de driebandanemoonvis of clownsvis, beter bekend als Nemo uit de gelijknamige film "Finding Nemo" van Pixar. Zijn vader Marlin's vriendje de doktersvis Dory, zag ik ook zwemmen. Met z'n tweeën gingen ze toen Nemo zoeken. Nu ik had hem hier al heel snel gevonden. Het wemelde van de visjes en grotere vissen. ZO mooi om te zien.
Er was er een die helemaal van paarlemoer leek, elke keer veranderde de kleur. Ook het doodskistvisje zag ik weer onder water terug. Zelfs een platvis die je bijna niet zag, vanwege de witte schutkleur die leek op die van de zandgrond.
Toen was het de beurt aan Ineke. Ik lekker uitrusten op het bedje en Ineke ging het water in, ook zij had genoeg visjes gezien en was erg enthousiast toen ze weer uit het water kwam. Dit deden we nog een paar keer. Er was trouwens ook een heerlijk vlot zo'n dertig/veertig meter uit de kust, leuk naar toe snorkelen en dan op het vlot in de zon liggen uitrusten. He-le-maal TOP!!
Natuurlijk ook wat drinken bestellen bij de bar. Je kon een rekening openen en weer afrekenen als je wegging. Hier hielden ze wel mijn ID, dus was mijn rijbewijs even kwijt. Rekening op naam van Meneer Leo, Had zelf Leo gezegd, maar de aardige dame achter de bar maakte er zelf Meneer van. Leuk, als je dan kwam, was het: Meneer Leo zeg het maar, wat wilt u. Bij het afrekenen zei ze het niet. He, ik herkende u niet, Nee? zei ik, komt zeker omdat ik mijn gespierde lichaam nu gehuld heb in een truitje. Zij moest erom lachen en ik mocht ook mijn ID weer terug na het betalen van de rekening. Kon ook gekomen zijn doordat de zon ons gelaat zo heeft gekleurd dat ik op een echte resident leek. Nee, ik hou het op mijn truitje over mijn gespierde lichaam.
Ja, toch maar weer naar huis. Eerst trachten heelhuids de parkeerplaats te verlaten. Hobbel de hobbel. Stop, zegt Ineke, die bewaker zit er nog altijd, we geven hem iets omdat hij op onze auto heeft gepast. Zag de noodzaak er niet van, maar liet me overhalen door zo'n overredingskracht. Erg lief van d'r. Echt waar. Zou daar niet bij stilstaan. Man moest natuurlijk wel bewegen om de paar gulden in ontvangst te nemen.
Ging gelukkig goed (moest gelijk denken aan die witte dame in Guadelest in Spanje, die de hele dag stil zit en pas beweegt als je iets in haar mutsje gooit) en met een lekker gevoel stapte Ineke weer in de auto. Eerst even langs Vreugdenhil, de supermarkt bij ons in de buurt.
Pastasaus halen, spaghetti was er nog en we moesten gehakt hebben.
Ik wilde ook een nieuw uiteinde voor de grondtrekker in de douche hebben, die hadden we daar al zien liggen. De onze in de woning had zijn beste tijd gehad. Stok was wel nog goed, maar het verbindingsstuk was bijna kaduuk en ziet er dan straks weer mooi uit.
Weer een mooie papieren zak gekregen, fooitje gegeven en op naar huis. Even eerst tanken, hoeven we dat morgenochtend niet te doen. Diesel kostte ANG 0,88 cent en benzine ANG 1,37. Onze Getz lustte diesel dus voor 24,95 ANG een volle tank. Heerlijk land.
Morgen gaan we om half tien al met Astrid naar een strand waar zij en Ineke een pedicureafspraak hebben en ik me moet vervelen op het strand. Ja, je moet wel eens wat over hebben voor elkaar. Offer me wel op.
Ineke aan de pasta-makerij en ik weer op de laptop alles bijwerken.
De spaghetti was heerlijk trouwens. Ijs toe met slagroom. Heerlijk.
Tot morgen.