Dagje Bonaire en top etentje Limoncello

Maandag 30 Mei 2016.
Na het verslag te hebben afgeraffeld en snel nog wat fotootjes erbij gedaan, was het al met al wat laat geworden, na eerst ons heerlijk etentje van gisteravond. Airco wat aan veranderd, want je woei uit je bed. Ineke was inmiddels wel ingedut, maar dik onder het laken weggescholen. De fan uitgezet, zodat hij minder uitstoot heeft en temperatuur ietsje hoger gezet.
Ik viel gelijk als een blok in slaap en werd door de wekker om 8 uur wakker. Heerlijk geslapen. Ontbijt zou tot half tien zijn, dus beiden eerst even lekker gedoucht, hier was wel warm water, toch ook weer lekker en toen gingen we ontbijten. Zat al een gast in de tuin te ontbijten en het meisje van gisteravond, die ons had ontvangen, regelde nu inderdaad het ontbijt.
Ze ging voor ons allebei een boerenomelet maken met alles erop een eraan, en we begonnen met wat muesli en yoghurt en koffie en jus- d'orange. Voorwaar lekker ontbijtje. Zou wel even kunnen duren zei ze, want het elektrisch plaatje hier gaat niet zo snel.
Gaf niet, haast hebben we vandaag niet en hebben lekker zitten praten met de vrouw die al aan het ontbijten was. Ze was van oorsprong Nederlandse maar woont al jaren in Californie en had moeite om toch weer het Nederlands op te pikken.
Ja de eerste boerenomelet was klaar. Toen een verschrikte kreet en door een harde windvlaag werd het bord met de omelet veranderd in vliegeieren, want het kieperde hard op de grond en handen voor de ogen en sorry, duurt nog een beetje langer. Zo lief onschuldig, kan je niet boos op worden. We kletsen wel gezellig door, kalm aan maar.
De eieren smaakten daarna ook extra lekker, was heerlijk. Inmiddels was denk ik ook Victor gekomen, de Manager. Na het ontbijt namen we afscheid van de Duitse wereldreizigster en zeiden of het nog steeds gold van dat late weggaan en de sleutel door het raam gooien. (niet door het glas, maar door de louvre-ramen) Ja hoor, Victor weet ervan. We gingen even bij Victor zijn "Office" binnen om te betalen en hij zei dat hij inderdaad gisteren niet bereikbaar was, hij was met zijn dochter op zee en telefoon had geen bereik. (Lekker dacht ik, je vrouw wist hier denk ik niets van af, dacht dat ie onderweg naar hier was). Wat doet het er toe. Aardige man en hij bevestigde dat het geen probleem was om koffertjes op de kamer te laten en dan om half drie pas weg te gaan en sleutels door de kiepramen naar binnen op de grond te gooien. Zo heerlijk ontspannen dit, normaal kost het vaak geld om een kamer langer te boeken ivm schoonmaak etc. Nee hoor kamer is pas over een paar dagen weer nodig. Rustig aan. Alles erg relaxt hier.
Toen eerst even een taxi gebeld, nummer stond op het lijstje buiten aan de deur. Bel de man maar die is punctueler, die vrouw komt wel eens te laat, zei Victor nog en die raad volgden we dus op. De nummers van een taxi kon je kiezen en we kozen dus de man en bestelden hem voor half drie. Hij zou er zijn.
Toen weer even Kralendijk in, zelfde route als gisteren, nu waren wat winkels open en wat kaarten gekocht voor de kleinkinderen om ze per post te sturen. Nee postzegels hadden ze niet, wel bij het postkantoor, we wisten waar dat zat, naast het restaurant waar we gisteravond hadden gegeten dus we kochten de kaarten en op naar het postkantoor.
Zo langs de kade lopend verbaas je je werkelijk over de grote vissen die je langs ziet zwemmen op 50 cm van de kant. De mooiste kleuren, maar zo moeilijk te fotograferen, eer je hebt scherpgesteld zijn ze weg of een golf spoelt ze weg, zo frustrerend. Ook veel krabben langs de rots kademuur. Toen het postkantoor in en zegels gekocht en kaarten geschreven en gelijk op de bus gedaan. Kaarten zijn dus onderweg naar Marc-Luca, Letizia, Lian, Noah, Joep en Linn.
Toen wilden we even langs Hotel Centraal lopen, daar wilde ik eerst boeken in April voor gisteravond maar de Trivago site zei toen dat ze vol waren, nou even checken of dat klopte. Glauben ist gut, Kontrolle ist besser. Dacht namelijk dat het een truc is om dan automatisch een duurder hotel te moeten nemen.
Bij de "Tourist info" even vragen waar het hotel zat. Wist dat het niet ver was, maar was de straatnaam vergeten. Bleek twee straten verder te zijn, zo hup erop af. Hotel gingen we binnen en werden ontvangen door een aardige meneer en wij vroegen een kaartje zodat we de volgende keer rechtstreeks bij hen zelf konden reserveren. Geen probleem en we kregen een visitekaartje. Het klopte inderdaad dat ze gisteravond helemaal vol zaten, een trouwerij. Het gesprek kwam op de kerk en verrek hij kende onze opziener en Peter erg goed. Zij logeren hier ook altijd en ook de familie Kerseboom kende hij.
Bizar hoor, zo ver van huis en dan over bekende mensen uit onze streek praten die hij ook kent. Volgende keer boeken we bij hem rechtstreeks als hij niet vol is.
Hij gaf ons een tip voor een lunch bij Karel's op de kade en daar hadden we twee weken geleden ook al gezeten met dev. van Silfhout. Wisten waar het was en wij erop af. Heerlijk aan het water en weids uitkijken over Klein Bonaire en de Caribische Zee.
Het krioelde werkelijk van de vissen naast ons tafeltje, wat een helderheid, zie je alleen maar in Heineken, denk ik.
Eerst wat gedronken toen ook maar wat te eten genomen, Ineke een tonijn burger en ik de burger zeezicht. Laten we het erop houden dat het uitzicht de prijs bepaalde en niet de kwaliteit van de burgers. Heerlijk. (uitzicht!) Werd zo langzamerhand tijd om terug te lopen. Valt nog niet mee in de hitte op je slippers. Tegen tweeën waren we weer in het hotel en even beetje opfrissen, alles nalopen, niets vergeten en toen hup sleutel door het raam gemikt, pang op de grond, lag goed dus en heerlijk een tijdje op de bedjes bij het zwembad gelegen met een boekje.
Tuut, tuut, om vijf voor half drie de chauffeur voor de deur, my kind a man, heerlijk op tijd. Koffers erin, deur dicht, een keer gas geven, koffers eruit, deur dicht en USD 10 lichter. Hadden we kunnen lopen zei Ineke nog. Ja schat, met normale schoenen en 20 graden kouder, geen probleem, maar met deze bloedhitte en een beginnende blaar (Wanneer loop ik nou kilometers op slippers??) zijn 3 kilometer toch wel een heeeel eind. Ineke herkende ook nog de andere chauffeur die ons gisteren naar het hotel had gebracht, maar dat ging me even te snel toen hij ons afzette. (Bedoel niet met het geld hoor, want dat heb je er wel voor over!)
We liepen naar de hal en ik zag een groen hemdje lopen met het logootje van de divi-divi boom. Ha, u bent van de Divi-Divi air, waar kunnen we inchecken? Komt u maar mee, meneer en mevrouw Dirven. He, ze wist onze namen, waren hier ook al bekend op Bonaire, toch maar pas een keer eerder geweest. Roem snelde ons dus vooruit. Was natuurlijk niet zo moeilijk achteraf, we waren het enige echtpaar op de vlucht. hahaha. Kregen onze boardingpass en zij liep weer terug waar ze vandaan kwam. Dit alles in nog geen 8 minuten. Van hotel tot ingecheckt inclusief boardingpass. Heerlijk.
I love it when a plan comes together. Deze heerlijke zin vaak uitgesproken door George Peppard alias Colonel John "Hannibal" Smith kwam uit de serie the A-team en kwam zelfs in de 100 Greatest TV Quotes van 2006. We waren dus lekker op tijd en even lekker boekje lezen en wat te drinken weer halen nadat we weer door de douane eerst moesten.
Om 16.15 uur zouden we vertrekken en om 16.00 uur boarden. Wist dus nu dat dit geen enkel probleem zou zijn. Kwam eerst een Insel-Air toestel op onze plek staan van Gate 3 en ging maar niet weg.
Het werd 16.10, nog steeds geen Divi-divi vliegtuig in sight.
Opeens kwam hij aan taxiën, The plane, The plane, toch gemist dat hij is gaan landen.
Om 16.15 mochten we door de gate en even wachten, met zijn achten in galop langs Insel-Air naar onze grote kart die erachter stond. Koffers erin, stoeltje zitten, veiligheidsinstructie weer kort en zitten en gas en de lucht in. Het was 16.20uur. Dit is zo leuk om mee te maken, net een buskaartje kopen, zitten en volgende halte er weer uit. Leuk is ook het driften in de lucht, we vliegen op ongeveer 2000 voet, ongeveer 600 meter ( de voet of foot is een lengtemaat en verwees naar de gemiddelde maat van een voet. In een voet zitten 12 inches, ofwel 12 maal 25,4 mm = 304,8 mm, dus iets meer dan 30 cm. per voet) Dus met mooi weer een heerlijk uitzicht op die hoogte en heel gevoelig voor de wind. hij glijdt soms naar links en rechts, gaaf hoor. Met een auto zou het verkeerd aflopen, maar hier met de ruimte om je heen, geen gevaar dus.
Mooi zicht op de landingsbaan, waar net een koninklijke zwaan voor ons was, he klinkt bekend. Ja hoor wees maar gerust, we hadden de kaartjes van de douane al ingevuld, gebeurt me geen tweede keer om weer achter in de rij aan te moeten sluiten. Hij zette hem weer perfect neer, vol in de remmen en met een scherpe bocht gelijk van de baan af, snel taxiënd naar zijn plekje, koffers eruit en wij de deur door en als tweede bij de douanebeambte. Weer wat gestempel en we liepen door naar onze auto. Voor meer dan een dag hoefden we toch maar 24 NAF te betalen, geen geld voor zo lang en op naar huis. Zouden vanavond uit eten gaan met de familie van Boggelen. Thuisgekomen , spulletjes uitpakken, lekker douchen en we waren weer fris als hoentjes. Heerlijk weer boekje gelezen en getoeter en ze waren er. Hup achter hun aan met onze auto, op naar Limoncello. Jawel een Italiaans restaurant.
Parkeerden de autos en Andre kwam een volleybalcollega tegen die ons met een karretje alle 6 naar Limoncello reed. Feest, langs mooie jachten en een schitterende omgeving kwamen bij het feeëriek verlichte Limoncello aan. Even op de foto. Als echte VIPs werden we voorgereden. Top restaurant. Heerlijk gegeten, zal u de details besparen om u niet al teveel te laten kwijlen tijdens het lezen.
Na afloop teruggelopen. Jammer, VIP Vervoer Verdwenen (VVV), We liepen tussen de zeehonden, echt waar, dit was een gedeelte van het Sea Aquarium Curacao. Mooi gebiedje, nog een keertje overdag naar toe voor wat foto's. Liepen door een hotel naar buiten en liepen zomaar Zivkovic de voetballer tegen het lijf, te laat in de gaten om alert te reageren. Dit was hem echt wel. Rodney Sneijder van gisteren bleek hem niet te zijn. Even namelijk met Thijs gecheckt.
Buiten afscheid genomen en een heerlijke avond gehad.
Zondag zien we elkaar weer in de kerk.
Gauw naar huis, uitbuiken en stukje schrijven en fotootjes zoeken.
Lekker uitslapen morgen en dan naar de grotten van Hato.
Bon Nochi