Toch nog net gelukt, we gaan naar huis

Dinsdag 7 Juni 2016.
Zowel Ineke als ik hadden niet zo lekker geslapen. Reden waren de kussens waar we niet zo aan konden wennen. Om half negen opgestaan en nu wel warm gedoucht, was ook weer lekker. Koffers opengemaakt inmiddels voor de noodzakelijk verschoningen en tandenborstels etc. Ging soepel. Toen uiteindelijk op naar het ontbijt.
Was ook weer voortreffelijk verzorgd. Veel keus, konden binnen of buiten zitten, toch maar in de airconditioning zitten. Grote leguanen liepen buiten bij de tafeltjes. Leuk om te zien hoor. We hebben het beschaafd gehouden met wat scrambled eggs, muesli met yoghurt en stukje stokbrood met jam en jus d'orange en koffie. Mochten weer de bon aftekenen, nu voor USD 54. Gaat oplopen zo voor de KLM.
Heerlijk nog even gezeten en toen weer naar de kamer, beetje inpakken weer en toen maar even naar de wandelpromenade waar de cruiseschepen afmeren. Lag een Nederlands marineschip en hebben wat fotootjes gemaakt. Uiteindelijk tegen 12en weer naar de kamer, want moesten uitchecken. Koffers opgehaald en afgegeven aan de bewaarplek. We zouden pas om kwart over 2 weggaan naar het vliegveld. Ja dan moesten we toch ook maar weer lunchen en dat deden we graag. Weer buffet met zoveel keus. Ik was weer bij de wel heel malse biefstuk gebleven en twee maal heerlijke brokken gehaald, Ineke nam salades en toen pasta. Voortreffelijk, weer even aftekenen, nu voor USD 57,00. Toen heerlijk uitbuiken in de lobby en wachten op de taxi. Stond een giga berg koffers en ik zag de bui al hangen als we allemaal gelijk onze koffers zouden willen halen. Zou niet gaan lukken, dus ik pakte mijn reçuutjes en ging ze alvast om kwart voor 2 halen. De portier vroeg of mijn taxi er al was, zei nee, maar ik wil wel alvast mijn koffers. Hij keek of hij water zag branden. Ik snapte dat niet, is toch geen rocket science, hij kan toch nooit in een korte tijd al die koffers met de reçuutjes checken. Nou ja, ik had ze en ging weer in de lobby zitten ermee. Zag even na tweeën onze taxi chauffeur al aankomen, dit werd ook gezien door het andere echtpaar die gisteren bij ons in de taxi zaten. Wij naar buiten, zagen hem niet meer en werden door een pittige dame in een busje gedirigeerd met dat echtpaar en nog een Engels stel. Vol, en vertrekken. Ging dus wel soepel en was zo blij dat ik mijn koffers al had gehaald. Wilde weer onze koffers laten sealen voor het geval dat... De meneer van de winkel wilde de labels verwijderen en ik zei dat ze moesten blijven zitten, nee zei hij, ik niet ze wel weer aan elkaar. Wilde ik weer niet, dus we hebben het uiteindelijk niet laten doen. Toen weer naar binnen en in de rij voor de incheckbalie. Was nog kort, dus waren zo aan de beurt. Nieuwe instapkaart gekregen en toen weer naar de douane. Weer alles strippen, schoenen, broekriem, laptop, horloge. Altijd zo'n gedoe, maar is niet anders. Nou, daar zaten we weer. Zelfde plek een dag later. Vlucht zou nu 17.25 vertrekken en 16.05 zou het boarden zijn. Even weer water gehaald om de dorst te lessen en wachten op de dingen die komen zouden.
Werd steeds drukker en tegen de tijd dat het boarden zou moeten beginnen was er nog weinig actie bij de balie. We keken naar het andere echtpaar naast ons en ook hij had geen goed gevoel erbij.
Tijd verstreek en werd weer later en later. Werd 16.30, werd 16.45, inmiddels wel dames achter de balie, maar geen oproep voor ons nog. Toen kwam de mededeling, de sensor die ingevlogen was, was geinstalleerd maar bleek toch niet het probleem te zijn. Bedrading gaf nu de problemen. Nee he, gaat weer dezelfde kant op. Nou ze hadden hoop om het nog op te kunnen lossen. Wel eerst bonnen gekregen, die je kon inwisselen voor USD 10 eten of EUR 15 taxfree straks in vliegtuig.
We hadden nog een volle buik van de heerlijke lunch, dus we bewaarden de bonnen. Weer wachten dus. Om 18.30 weer nieuw bericht, probleem niet opgelost nog, even geduld nog en als het om 20.00 niet zou zijn opgelost zouden we weer naar het hotel gebracht worden. Werden zo langzamerhand wel gaar hiervan. Een keer is leuk, maar nu wilden we wel weg. Als compensatie weer iedereen een voucher voor USD 10.00 te eten. Ging toen wel iets halen voor Ineke en mij want inmiddels was het al zeven uur geworden. Om kwart voor acht kwam dan het verlossende woord: Fout gevonden, alle systemen werken, we gaan vandaag weg. Wel andere gate, in plaats van nr 1 werd het nr 5.
Hup, iedereen naar de andere gate om een plekje te bemachtigen op een zitplaats. Ineke vond een plekje en ik bleef staan bij de koffers.
Was nu 20.00 en tijd van vertrek stond nu op 22.30. Het boarden zou zo wel beginnen stond nu om 20.30. He, het bord verspringt. Vlucht gaat om 21.15 al!!! Jippie, ziet er goed uit. Had nog even met Ineke van plaats geruild, kon ik zitten en zij even staan. Had nog een leuk gesprek met een moeder-overste van een klooster in de buurt van Rome. Ze waren naar Venezuela geweest om daar spullen te brengen naar arme parochianen en wilden perse niet via Caracas terugvliegen, vanwege de opstanden die daar waren. Nu hadden ze dus echt pech met de vertraging, want zij zelf had alweer morgen in Dublin moeten zijn om een 10 daagse seminar voor te zitten. Hoge pief dus.
He, beweging bij de balie, ja het gaat beginnen. Eindelijk!!!
Ineke's beurt nu bij het raam en ik ernaast. Lege plek bij het gangpad naast me die hopelijk leeg zou blijven.
Er bleven heel veel plekken leeg achterin bij ons. Vertrek liet toch nog op zich wachten. Reden werd omgeroepen: Dronken passagier wilde niet luisteren naar de instructies en was het vliegtuig uitgezet. Koffers moesten alleen nu nog gevonden worden. Houdt maar niet op, zeg. Uiteindelijk hoorden we: cabin crew, take your seats.
Gas geven en we waren letterlijk los van Curacao, toch nog van gekomen. Tijdens het stijgen nog werd omgeroepen dat vanwege de vele lege plekken achterin, als het bordje uitgaat van "seatbelts vast" men een plekje achterin zou kunnen zoeken om wat ruimer te zitten of een tukje te doen. Het was nog niet uit of als een zwerm bijen kwamen ze onze richting op. Had onze drie kussens en dekens op de leeggebleven stoel naast me gelegd en mijn onvriendelijkste gezicht opgezet die het meest leek op "deze plek is en blijft leeg". Het werkte.
Achter ons was de rij ook vrij en er kwam een echtpaar zitten die de middelste plek achter mij weer leeg liet. Goed zo, kon ik weer wat meer naar achteren. Was wel leuk, voor mij zat een jong stelletje, hij vroeg of hij zijn stoel wat naar achteren zou kunnen zetten. Zat net een film te kijken en wees hem op mijn heenreis dat ik toen geen snars heb kunnen volgen. Beduusd zei hij dat hij geen last zou bezorgen. Och, heb ik misschien toch iets te fel gezegd dacht ik nog. Maar ik was ook wel gaar ook en had geen zin in weer die narigheid van de heenreis. Viel wel mee, hij ging trouwens op de plaats links naast hem zitten die ook leeg was en die kon dus wel naar achteren.
Alles dus voor iedereen goedgekomen. Heb eerst de film "London has fallen" gezien. Het eerste half uur wel 3 keer. Haha. Ik had weer een apparaatje om alles te regelen waar de "fast forward" knop was verdwenen en door de maaltijd die we ook nog kregen had ik de film onderbroken. Kon niet vinden waar ik er weer in moest vallen dus maar overnieuw begonnen. En dat dus twee keer, mijn schuld. Tweede keer was door de taxfree. Bonnen kunnen inleveren met
EUR 30 korting. De armband die Ineke had uitgekozen was er niet meer, dus plan B, een wereldstekker, een echt makkelijk ding, ook voor je iPhone op te laden. Hoefde maar EUR 9.00 bij te betalen nu. Zo kom ik de tijd dus ook wel door. Film weer opgestart. Ineke was na de maaltijd met een kussentje en een dekentje snel vertrokken en kwam weer bij haar positieven een uurtje voor de landing toen het ontbijt kwam. Na de eerste film nog een tweede aangezet, waarvan de naam me nu even ontschoten is. Toen toch maar even proberen te slapen. Kussentje, dekentje en stoel iets naar achteren, maar kon mijn draai niet vinden. Soms met mijn dikke kont per ongeluk tegen het apparaatje drukken in de stoel, waardoor het scherm weer gaat oplichten. He, irritant, apparaat eruit halen was ook geen optie, want dan druk je wel weer op een andere manier tegen een knopje. Nou ja, was het nu wel zat, maar weer wat muziek aangezet toen ook "het beste van Jiskefet" Heerlijk gelachen. Toen kwam ontbijt, iedereen een beetje wakker en bijna thuis. Ineke nog wat foto's gemaakt van de Nederlandse kust, die weer in zicht kwam. Home sweet home.
Op naar de koffers ophalen. Werden ontvangen door de hondenbrigade die eerst ons even kwamen besnuffelen, daarna eerst twee keer paspoorten laten checken, toen de koffers, was nog een takke eind lopen en ook die werden nogmaals gescand en op naar de uitgang. Martin kwam ons ophalen en Debbie zou later naar ons huis komen.
Was lekker warm weer, dus de schok was niet zo groot bij thuiskomst.
Heerlijke vakantie gehad en nu even bijkomen. Kwamen ongeveer om twee uur in de middag thuis. Heerlijk, na bijna vier weken Curacao.
Allemaal hartelijk bedankt nogmaals voor jullie leuke bijdrage aan de verhalen en ik ga nu alles nog even een keer nalezen en spellingsfoutjes etc. corrigeren en dan er een mooi boekje van laten drukken. Heerlijk om later terug te lezen.
Groetjes van Leo en Ineke.