Blue Curacao - Fort Nassau - Playa Maria Pompoen.

Maandag 23 Mei 2016.
Heerlijk vast geslapen na een enerverende dag. We werden zo rond kwart over acht wakker en lekker buiten in de heerlijke wind gezeten.
Eerst even de whatsappjes beantwoorden, Wordfeud bijwerken dan de email lezen en waar nodig beantwoorden. Lijkt wel werk zeg. Ook maar weer eens de Telegraaf-I gelezen. Heerlijk, Barcelona weer de dubbel, Bayern al de beker en ook Louis zijn prijs. Gun het hem van harte. Lange neus naar de Engelse media, die hij nog een heerlijke sneer gaf dat ze hem niet eens feliciteerden, maar alleen schijnbaar maar over het eventuele aantreden van Mourinho wat wilden weten. Ga maar lekker naar Portugal Louis, naar je Vale do Lobo paleisje en ga daar maar lekker golfen in je achtertuin. Helemaal verdiend hoor.
Zelfs nu in de Giro d'Italia staan we aan kop en ook Dafne Schippers liep weer sneller dan haar schaduw. Zag dat de schatkist ook weer wegen zocht om nieuwkomers op de hypotheekmarkt de strot dicht te knijpen, Dus daar is niks veranderd in Nederland. Heerlijk, ben weer bij.
Zo rustig in de tuin zittend en toch maar weer flinke scheppen obesitas suiker voor onze vogeltjes in de kokosnoot gestrooid hebbende, merk je opeens hoeveel van die hagedissen er lopen.
Soms flitsen ze werkelijk met een sneltreinvaart over het terras, twee zaten er zelfs echt achter elkaar aan, of het ruzie of hitsigheid was kreeg ik niet de kans voor om het aan ze te vragen, laat staan er een foto van te maken. Sommigen lopen heel bedaard, tot je een beweging maakt en ze schichtig in de bush verdwijnen.
Lekker even weer een stuk in een boek gelezen en we wilden nu maar eens de gratis rondleiding in de Blue Curacao fabriek meemaken.
Even kijken waar, nou ja zeg, hier vlak om de hoek, zou je kunnen lopen ware het niet dat het zo verschrikkelijk warm is. Alleen van 12 tot 1 uur dicht, dus we hadden nog even lekker de tijd. Inmiddels natuurlijk gedoucht en ontbeten en weer verder lezend.
Even een boterhammetje om half een en toen gingen we richting de brouwerij, gehuisvest in een mooi geel geschilderd huis, "Estate Chobolobo" geheten.
Was nog geen vijf minuutjes met de auto, want we hadden het stoplicht mee. Binnen werden we vriendelijk naar de ingang van de vrije tour door het fabriekje gewezen en ze zei, daarna kom je hier toch weer uit en kun je lekker proeven. Hadden we wel zin in. Een van de hoofdbestanddelen van de "Blue" Curacao is - die er trouwens in vijf verschillende kleuren is, te weten: rood, groen, geel, blauw, oranje en kleurloos - de schil van de bittere sinaasappel van de Laraha. Deze boom is van oorsprong uit Spanje, Valencia, in 1511 overgebracht door de Spanjaarden. Echter door de verzengende hitte en gebrek aan water, voldeed de boom niet echt en bracht niet de sappige sinaasappels voort maar kwijnde weg. Paar eeuwen later werd de schil van de inmiddels bittere sinaasappel van de boom een belangrijk bestanddeel voor de likeur. De schil van de sinaasappel wordt in de zon gedroogd.
Met toevoeging van het sap door suikerriet fijn te stampen, dit enkele dagen te laten fermenteren dan te verwarmen in een distilleermachine en deze ontstane dampen weer door water af te koelen, condenseert dit tot de alcoholhoudende basis voor de Curacao in alle kleuren, want de kleur wordt namelijk kunstmatig toegevoegd. Het fabriekje doet sinds 1896 dienst nadat eerder de fa Lucas Bols deze likeur al brouwde. Simpel fabriekje met hele vriendelijke mensen, die nu net bezig waren met een groene kleur. Wij dachten dus Green Curacao. Nee dus. Dit wat in een flesje zat was voor OP de huid te smeren en NIET voor inwendig gebruik. Goedje was goed tegen hoofdpijn, verkoudheid en verkoeling op de huid en tegen muggen. We smeerden wat op onze huid en inderdaad, ze adverteerden met "een airco in een flesje" het was waar, wat werd dit lekker fris op je huid. Heerlijk gevoel en rook ook nog lekker.
Heel handmatig proces trouwens, vullen gaat automatisch, maar flesjes worden eerst handmatig erin gezet en ook de dop gaat met de hand. Stickers die erop geplakt werden moesten (bijna) allemaal weer met de hand worden overgeplakt, ze konden ze goed loshalen maar daarna weer rechter op het flesje plakken. Machientje stond niet goed afgesteld, maar geen aanstalten maken om het machientje anders in te stellen. Ok, dan niet. Daarna in een doos stapelen en op de pallet. ter verscheping, ook naar Nederland. Had dit goedje nog nooit gezien, je had het ook als zalfje, vergelijkbaar met een soort Dampo, voor op je borst of onder je neus te smeren.
Daarna kom je vanzelf in het leuke winkeltje en kan je proeven.
Ik nam de Rode Curacao en Ineke de koffielikeur ervan. Smaakte natuurlijk heerlijk. 31% alcohol. maar de hoeveelheid die je krijgt ga je niet van zwalken hoor, wees gerust. Toen nam ik Tamarinde, een nieuwe loot aan de tak van de brouwerij en dit was heel zacht en lekker en Ineke nam de chocolade likeur. Toen maar het winkeltje in en twee flessen gekocht. Natuurlijk de Blue Curacao en ook de Rum/Rozijnen versie. Beide van 375 ml. Ieder een fles straks op de terugweg in de koffer, moet geen probleem zijn.
Ook nog een heel setje van die spray/zalf/zeep gekocht (de voordeel aanbieding, toch weer 1 USD uitgespaard op de losse aanschaf, we blijven Nederlanders) en een heel lieflijk mooi Delfts blauw flesje gevuld ook met Blue Curacao. Lijkt op de huisjes die je in de First Class van het vliegtuig krijgt, maar net ietsje anders. Toen klaar en op naar het Fort Nassau, ook maar vijf minuutjes daarvandaan.
Wilden een keer op klaarlichte dag vanuit het hoge punt mooie panoramafoto's maken. Zag wel tegen de "beklimming" op, weliswaar met de auto, maar ging best steil omhoog. Met een aanloopje en meeblazen, haalden we het Fort met de Getz.
Mooie foto's gemaakt en er lag net weer een cruiseship aan de kade, gaf een mooi beeld. Boven op de top staande van het Fort, moest ik echt mijn bril, die ik vaak laag op mijn neus zet om beter door de camera te kunnen kijken, goed vasthouden en ook je iPhone, want er woei toch maar een wind zeg, heerlijk fris, echt niet koud, maar heel krachtig. Zo een tijdje gestaan en heerlijk in de rondte gekeken naar de bedrijvigheid in de St. Annabaai. Klein containerscheepje kwam net binnen. Leuk om dat van zo'n hoogte te zien. Ook de marinebasis met de fregatten was goed te zien, waar Andre werkt. Toen hadden we echt dorst (vergeten water mee te nemen) en liepen dus het restaurant in, in het Fort. Kunnen we aub wat te drinken bestellen, jazeker hoor, zei een vriendelijke goedlachse ober, ik kom vanavond om zes uur bij u, antwoordde hij met een smile. We zijn nu gesloten. Had het bord buiten wel gezien: Lunch tot 14.00, maar omdat de deuren open stonden dacht ik dat alleen de keuken dicht zou zijn. Nee het restaurant was helemaal dicht. Dus we gingen teleurgesteld weg want daar zitten is ook een feest met dat uitzicht. Wat doen we, naar huis, nee weet je wat, we gaan even naar het strandje vlak bij ons huis en daar even wat aan het water zitten en drinken. Zo gezegd, zo gedaan.
Even weer verkeerd rijden natuurlijk, maar echt verdwalen is er niet zo gauw bij en even later zaten we bij "Surf en Turf" aan een heerlijk koude cola in de schaduw, uitkijkend op een leuk klein baaitje waar veel kinderen het grootste plezier hadden om van een grote vlonder te springen en met de mooiste capriolen, herkende o.a. flik flaks de enkele en dubbele, bommetjes en dubbele rietbergers en salto's, het water in te plonsen. Dit konden we wel een tijdje uithouden zo. Zagen rechts heel in de verte het cruiseship liggen aan de kade en ook doken er af en toe duikers op uit het water.
Plotseling ook twee grote witte bollen, leken wel ruimtehelmen, nooit gezien wat is dat nu weer. Dreef eerst een groot geel bed op het water, waarin persluchtflessen bleken te drijven. Er kwamen twee Chinese jonge dames onder de grote witte helmen vandaan, haren zelfs nog kurkdroog en die bleken een onderwater WANDELING te hebben gemaakt. Zoooo gaaf. Toen ik na een kwartiertje of zo weer naar binnen ging om wat te bestellen, zag ik opeens dat die twee meisjes daar zaten en naar een groot scherm zaten te kijken waar zij op dat moment op de tv onder water liepen. Bleek in het huisje dat je daar deze wandeling kon regelen. Stond een tijdje te praten met de duikers - nederlanders- die dat daar organiseerden en was gelijk verkocht. De mooie fraaie beelden van de veelheid aan vissen en de koralen die je zag was werkelijk ontzettend mooi en perfecte kwaliteit. Ze hebben een heel pad onder water gemaakt waarin je vrij tussen de koralen door kan lopen en de vele vissen die rond je zwemmen completeren het beeld. Er worden dan foto's en videobandje van je gemaakt en die kun je dan kopen en krijg je het op een usbstick mee. Inmiddels was Ineke ook aangeschoven, waar bleef ik nou? Ook zij werd enthousiast, je kunt ook je bril ophouden en je moet wel alleen kunnen klaren (neus dichthouden en hard blazen, zodat oren weer openspringen) voor de rest kan iedereen het van 8 tot 80 zeggen ze. Onze drankjes die ik eerder besteld had en die buiten opeens in de zon kwamen te staan werden door de bediening achter ons aan gebracht: "anders worden ze warm" zei de lieverd. We hebben een afspraak gemaakt voor a.s. donderdag 11 uur. Duurt in totaal een uur, 35 minuten wandelen en rest uitleg en spullen omdoen. Kijk er naar uit. Ze hadden een haal- en breng service maar omdat het vlakbij is, regelen we het vervoer dus zelf.
Toen weer naar buiten, een heerlijk plekje, nu onder twee palmbomen in de schaduw gevonden en konden we het nog een heel tijdje zo volhouden. Heb geen lijfrente's of zo van ze, maar dit was echt wel een Zwitserleven gevoel!! Wat doen we, eten we hier iets of?? Zo tegen vijven maar de kaart gevraagd en bekeken wat ze allemaal hadden, echt veel honger hadden we niet. Ik nam een burger en Ineke een aangeklede tosti.
Na een hele tijd kwam ze met de bestelling - hoezo haast, hebben we helemaal niet, heerlijk toch - en dat smaakte wonderwel lekker. Ineke kreeg zelfs ook patatjes en wat sla bij haar tosti en bij mij ook bij de burger. Lekker gegeten en toen heerlijk naar de ondergaande zon zitten kijken. Toen afgerekend, omgerekend EUR 12,50 pp voor een heerlijke middag zonnen en rust en smikkelen. Komt u nog een keertje terug?? vroeg de aardige dame. Jazeker! Donderdag gaan we wandelen onder water en komen we hier even lunchen. Zij blij en wij ook, want we zullen wel blijven zitten daar. Lekkere stek. Nog even naar de vlonder gelopen aan het einde van het strandje en toen vonden we het welletjes. Dacht dat ik de weg naar huis wist. Weer niet, straatjes lopen hier niet zoals ik denk dat ze moeten lopen, schuin en kris kras en eenrichtingsverkeer, pollens nog an toe zeg, even beter maar bestuderen.
Thuis heerlijk weer in de tuin gezeten met boekjes en de computer, ik weer schrijvend, Ineke lezend.
Wat een leven. Nu nog maar twee weken. Oei. Gaat snel.
We zien wel wat de dag van morgen voor ons in petto heeft.
Tot morgen