Rif Fort en voorbereidingsavond confirmatie

Maandag 16 Mei.
Vanmorgen om kwart voor acht opgestaan en lekker in de tuin gaan zitten, Beetje zitten Facebooken en mijn verslag van gisteren nog even nagelezen en wat spaties en kleine verbeteringen aangebracht. Tevens ook gereageerd op wat reactie's. Erg leuk om jullie bevindingen en opmerkingen te lezen.
Hierna even lekker douchen en Ineke wakker gemaakt. Nadat we ontbeten hadden en ook Ineke de slaap uit haar ogen had gewassen, even plan de campagne voor vandaag gemaakt.
Ineke wilde eerst lekker snoeien, en omdat de snoeischaar niet door de dode en keiharde palmtakken kwam, hadden we gisteren al een zaag van Mario gekregen om de klus te klaren. Ineke aan de gang en ik weer foto's verzamelen om op Facebook te zetten.
Ook met de zaag ging het Ineke erg moeilijk af, erg uitkijken voor de verschrikkelijk scherpe stekels van de dode taken die je echt helemaal openhalen. Dus je voelt je geroepen om ook je steentje bij te dragen. Ik ging weer met de snoeischaar aan de gang en jawel hoor, de takken gingen eraf. Wel veel kracht zetten, wat natuurlijk bij mij weer een fikse blaar opleverde. Na zeker al 60% van alle dode takken eraf weer gehaald te hebben die Ineke netjes opstapelde, vonden we het welletjes in het warme weer. Eerst koffie en bijkomen.
Wat ik nog niet verteld heb is dat grenzend aan onze tuin een kinderdagverblijf is, zonder schijnbaar oppas- of crèche begeleiders.
Werkelijk de hele dag huilende kinderen. Er zijn natuurlijk wel van die crèche begeleiders, maar zoooo lang kinderen laten huilen is in mijn ogen een misdaad en ik denk dat als de kinderen opgehaald worden, deze kinderen werkelijk helemaal over hun toeren zijn. Was een weldaad dat ze zaterdag en zondag dicht waren, vandaag begon het weer. Samen met de blaffende honden aan de andere kant van de tuin geeft het een aardig idee van de kakafonie aan geluiden die zo rond de dag hier te horen zijn. Laat op de avond komt schijnbaar de Harley Davidson- of Moto Guzzi ploeg in actie die een straat hierachter ergens zal zitten, Tjee wat een takke herrie, half elf of half een, maakt hun niet uit, even gassen door onze straat, rondje rijden en steeds van het gas af en dan weer gas gevend om het gelukkig nog een beetje minder lawaai te laten geven schijnbaar. Als je gaat slapen zijn alle ramen dicht en is de airco aan en kan ik echt zeggen dat we hier heerlijk slapen en nog weinig horen, fantastische matrassen en van alle (bij)geluiden dan geen last meer hebben. We besloten om maar de binnenstad in te gaan en even over de pontjes brug bij daglicht te lopen en daar de buurt een beetje te verkennen.
Ik wilde bij het Rif Fort uitkomen waar we eerder waren en eindigde aan de andere kant van het water, nee niet de Otrobanda, maar Punda, had juist bij Otrobanda moeten zijn. Nou ja, dan maar parkeren hier op de Pietermaai, is niet duur daar en ik gooide er een gulden in, sloeg het parkeervak nummer in en had de jackpot, Apparaat gaf aan dat ik er USD5,00 had ingegooid - en ik heb gelukkig wel een beetje kennis van bankzaken en wisselkoersen - maar EEN ANG/Naf is nog steeds geen USD 5,00. Kon dus tot half zes parkeren die dag gaf het kaartje aan. Top geregeld. Fijn land toch. Toen de hitte in.
Hadden eigenlijk thuis al afgesproken dat we tussen 11.00 en 14.00 niet zo veel in de zon wilden lopen etc. en dit was dus precies wat we nu dus WEL deden. Hadden wel waterflesjes mee en Ineke een lekkere pet, dus toch maar doorzetten. (eigenlijk wilden we een beetje de herrie ontvluchten, want Ineke wilde wel naar de crèche gaan om wat goede raad te geven. Geef zo'n kind een nat washandje, gaan ze mee spelen en worden vanzelf kalmer. Denk eerlijk gezegd dat deze raad nog wel in de vakantie doorgegeven gaat worden) Vlak bij waar we geparkeerd hadden was het toeristenbureau en toch maar even naar binnen gegaan en wat foldertjes en informatie gevraagd. Ook even lekker om uit die verzengende hitte te zijn. Toen de spulletjes maar in de auto gelegd en op naar het water, hadden op de brug vanaf de hoogte al een groot cruiseschip zien liggen en wilden dat wel even bekijken.
Het echt lekkere is die heerlijke wind die steeds waait en als je erin loopt er dan voor zorgt dat je het een beetje uit kan houden, maar er zijn ook stukken dat je in de luwte loopt en dan is het op dit tijdstip echt afzien. We hadden geluk en de pontjes brug was open (dicht?) en er kwam een giga tanker aan die het ruime sop wilde kiezen.
Sleepboot ervoor en erachter en fantastisch om dit van zo dichtbij te kunnen zien. We besloten om snel met het pontje "Willemstad" naar de Otrobanda (de echte) te gaan en een lekkere burger te eten bij het restaurantje wat Astrid had aanbevolen in het Rif Fort. We gingen als laatste het pontje op en waren zo aan de overkant. Blijft echt leuk.
Pont over het IJ in Amsterdam vaart namelijk over rustig water, hier vaar je aan de monding van een zee en dat verschil is echt wel te merken en daardoor veel en veel leuker. Het waaide ook hard dus veel deining ook. Toen door naar het fort, steeds de schaduw zoekend die erg schaars was. Het Burgerbarrestaurant, zo heet het ook heeft een leuke bestelkaart, stukje plastic met de keuzes, een marker/stift en kruisen maar. Elke burger heeft een vaste topping van sla en tomaat, maar voor de rest kan je alles aangeven wat je erop/ erbij wil hebben. Kaarten worden weer schoongeveegd en zijn herbruikbaar, leuk systeem. Ien ging voor de Veggieburger en extras als uienringen en augurk en ik ging voor een Chickenburger met extras als French Fries en gebakken uien.
Heerlijk in de schaduw en heerlijk zitten eten. Toen weer een stukje gelopen en Ineke ging even uitrusten onder een schaduwrijke boom en ik even verder naar de "Mega Pier" gelopen om het cruiseschip te zien.
Daarna vonden we het beiden welletjes en maar weer richting de auto gelopen.
Nu namen we de pontjes brug, hopende dat er geen boot aan zou komen , want dan moet je snel maken dat je eraf bent, want te laat , kun je een tijdje op de brug "vastzitten". Is wel leuk om te zien hoor, mensen die hard rennen om toch nog eraf te kunnen maar toch "vast" komen te zitten. Heb dat gefilmd. Over de pontjes brug rechtdoor de Breedestraat in die uitkomt op de Pietermaai waar de auto stond.
Aan het einde van de Breedestraat staan de bekende gekleurde borden/letters van "Curacao" en "Dushi". Moest natuurlijk een foto van, maar zonder andere mensen erop is wel een dingetje. Trouwens, deze Breedestraat was er eerder dan "Broadway" in New York. Die in NY is hier naar vernoemd. Thuisgekomen hebben we beiden nog even lekker gedoucht wat heerlijk opfrist na zo'n warme wandeling. Even een boekje lezen en ook even het confirmatieonderricht boek ter hand genomen, want om zes uur zou Andre en Jesse, die gesport hadden, ons ophalen om vanavond even over zijn confirmatie te praten. Even wat witte velletjes tussen de pagina's gedaan van het boek waar ik het vanavond met Jesse nog even over wilde hebben en Andre kwam precies op tijd en reden we achter hen aan naar de woning. Een hele fijne avond gehad. Eerst even lekker bijbabbelen en toen ben ik met Jesse even een uurtje weer in een hoekje in de tuin gaan zitten en hebben we een heerlijk "onderonsje" gehad over het geloof. Hij vertelde wat anekdotes waaraan je kon merken dat het geloof wel degelijk een plaats in zijn leven had. Heerlijk om te merken. Daarna weer even ons bij het gezelschap gevoegd en na een tijdje moest Andre weg om de nachtdienst in te gaan. Jesse ook naar bed gestuurd, want we wilden ook nog even over het verloop van de confirmatie dienst praten en de altaarversiering, waar hij natuurlijk nog niets van mocht weten. Uiteindelijk waren we tevreden met wat was uitgedacht en werd het tijd ook om weer op te stappen en naar huis te gaan.
Weg terug hier in het donker is een crime. Zo een slecht wegdek en soms een kruising met een verhoging die je niet ziet aankomen, maar alles uiteindelijk wel goed gegaan. Verslagje even maken, Ineke gezellig erbij zittend maar toch langzaam wegzakkend. Net naar bed gegaan en ik moet alleen nog even de fotootjes erbij zetten van een hele mooie, gezellige dag. Doe ik morgenochtend wel, nu te laat.
Denk dat we morgen eens een keer een strandje pakken, zijn er zoveel, moet dus wel lukken.
Tot het volgende verslag.