Rondje Willemstad en een feessie

Vrijdag de 13e Mei
Deze dagen komen natuurlijk niet zo veel voor in een jaar
en omdat we heerlijk op vakantie zijn er ook niet meer aan gedacht dat iets ongemakkelijks zou kunnen gebeuren. Ook Ineke heeft daar gelukkig geen last van. In ieder geval, nadat de vorige lange dag was afgelopen, heerlijk geslapen met de airco aan. Werd zo rond half zeven wakker en na nog wat doezelen en whats-appen, beiden vroeg opgestaan. Uit de slaapkamer komend gelijk weer die hele warme deken over je heen, poeh hee, even wennen hoor. Omdat er in het appartement geen verwarming is, is er ook bewust geen warmwater voorziening. Nou lekker douchen denk je dan, want als er iets is waar ik een hekel aan heb is het koud douchen, en zie hier, hier is het een verademing, want echt koud water zoals thuis komt hier echt niet uit de leidingen. Zodoende is het een weldaad om je te douchen in niet heet water. Na het ontbijt besloten we toch maar even om Albert Hein te verkennen en te kijken hoe lang het duurde naar het vliegveld, omdat we zondag heel vroeg (07.00uur) naar Bonaire vliegen.
Nog even goed de route in het hoofd geprent en inderdaad, binnen de kortste keren vonden we Appie. Een weldaad alleen al om binnen te komen in de airco. Het is een grote AH vergelijkbaar met die bij ons in Hoorn. Ook qua indeling eigenlijk gelijk, dus concepten worden gewoon gehanteerd door de winkelketen zo blijkt. Niets mis mee, voelt vertrouwd. Wel leuk omdat alles natuurlijk in ANG (Antilliaanse Guldens) ook wel hier als NAF staat, lijkt alles heel duur.
Is ook zeker bij sommige artikelen zo, maar als je nagaat dat volgens mij alles moet worden ingevoerd snap je dat het dan ietsje duurder is.
De koers is redelijk makkelijk te berekenen, voor een EUR krijg je ANG 2,00 dus als je alles gewoon door de helft deelt, heb je de prijs in EUR. Kijk, chips voor omgerekend EUR 2,50 vind ik een beetje overdreven, maar voor de rest gaat het wel. Er zijn natuurlijk vele andere supermarkten die iets goedkoper zijn, maar zoals gezegd Appie voelt wel vertrouwd.
Ok, toen naar het vliegveld Hato, een kleine 20 km verderop. Zodra je een beetje in die richting rijdt, zie je woningen en buurten veranderen, het deed ons denken aan Spanje 20 jaar geleden. Veel rotzooi in tuinen en oude wrakken van auto's e.d. liggen overal verspreid, ook vele oude bouwvallige huisjes - vaak nog van hout - kom je wel onderweg tegen. Wel erg slechte wegen, de reden hoorde ik later. In Canada waar we ook waren en de wegen vaak slecht zijn, komt dit door de hele korte periode dat ze ze maar kunnen opknappen, want vaak is er in Mei nog sneeuw en in September/Oktober kan alweer de volgende sneeuw komen, dus echt een korte tijd om alles te repareren, hier echter schijnt het te komen dat als het regent, en dat doet het dan hard, spoelt vaak het zand onder het wegdek weg en vallen er gaten in het wegdek, die of provisorisch of soms niet goed hersteld worden. Dus bij regen dus goed uitkijken waar je rijdt omdat een gat in het wegdek er voor kan zorgen dat je opeens een wiel minder heb aan de auto. Ook wordt de weg spekglad, dus als we dit straks mogen beleven, een fikse regenbui, goed opletten!. Bij het vliegveld aangekomen even de auto geparkeerd bij de "Only Drop Off" plek en even 20 meter terug gelopen naar de ingang voor langer parkeren. Ineke bleef in de auto zitten, in de koelte. Parkeren op Hato is niet duur, ANG 1,00 per uur dus omgerekend EUR 0,50. Goed te doen dus als we naar Bonaire vliegen, hoeven we de taxi van Salma niet te bestellen, die rekent USD 20,00 heen en ook weer USD 20,00 terug. We zijn met parkeren denk ik zo'n ANG 15,00 / EUR 7,50 kwijt. Goed te doen. Ik liep opgewekt terug naar de auto en er kwam een hele grote, natuurlijk donkere, politieagent op me af lopen, ik lachte hem toe en hij vroeg mij bits "Wat deed jij daar" Ik schrok eigenlijk van de manier hoe hij het vroeg, dacht gelijk aan de hit van 10CC "Dreadlock Holiday" (Alone and a far way from home-lees de tekst maar) en vertelde hem -nederig en vriendelijk- dat ik wilde weten wat parkeren kostte ivm met de vlucht naar Bonaire a.s. zondag. Gelukkig vond hij het goed maar echt lekker voelde het gesprek niet aan. Don't mess with me, was zijn houding en dat was ik ook helemaal niet van plan. Gelukkig kon ik weer in de auto zitten, in de koelte en weg van de lange -gespierde - arm van de wet. We reden terug naar de woning en vlak bij het vliegveld liggen de grotten van Hato en daar kwamen we langs. We wilden dit toch doen en dan maar nu. Binnen gekomen zagen we een groep net een rondleiding beginnen (elk heel uur) en omdat we toch wel suffig waren van de warmte/jetlag besloten we toch maar naar huis te gaan. Zo gezegd, zo gedaan. Thuis gekomen, heerlijk in de wind uit de zon in de tuin gezeten, koffie, (veel) water en een broodje gegeten en ik heb wat gelezen en Ineke ook wat in de tuin gerommeld. Die komt hier goed aan haar trekken. Heb ook de kerkdeuren even open gezet want binnen ruikt het erg naar bouwwerkzaamheden (vocht), komt zeker omdat de deuren maar een keer per week opengaan en dus niet echt veel kans is om goed door te luchten. We zouden om 19.00 uur door Astrid en Andre van Boggelen opgehaald worden om even een rondje Willemstad te doen. Ineke heeft even een tukje binnen gedaan en vlak na zevenen waren ze er. Hup de auto in en richting de binnenstad. Eerst reden we naar Fort Nassau met een magnifiek uitzicht naar de Juliana brug en de rest van Willemstad. Wat heel goed te zien was (inmiddels hier natuurlijk wel donker na zevenen) is de olieraffinaderij die door Shell al vele jaren geleden werd gebouwd rond 1925 en toen de grootste ter wereld was. De raffinaderij is nog steed in gebruik maar niet meer van Shell, er wordt nu ruwe olie uit Venezuela verwerkt. Je ziet ook heel goed de vieze lucht die door de (bijna altijd uit dezelfde hoek waaiende) wind over maar de ene kant van de stad wordt geblazen. Niet echt lekker dus om aan die kant van de stad te wonen. Inderdaad - zo gegroeid - meer voor de mensen die het niet zo breed hebben en vaak arm zijn en geen betere plek kunnen veroorloven. Hierna reden we over de mooie hoge Juliana brug de stad in en kregen we een fantastische kijk in de leuke kleine straatjes met werkelijk overal eettentjes en vrolijk gekleurde lampjes. Heel erg gezellig. Hier staan ook hele mooie huizen in de bekende Spaanse of koloniale stijl gebouwd. Door de kleurstelling en de verlichting erop een feest om te kijken. Ondertussen vertelde zowel Astrid als Andre diverse wetenswaardigheden en omdat ze er nu al bijna negen jaar zijn weten ze erg veel over het eiland. Leuke informatie. Toen gingen we naar het Rif Fort, een werkelijk schitterende plek, winkels, veel, heel veel terrasjes , overal live muziek en heerlijk zwoel dansende mensen, ik kan er zoals bekend geen steek van en mijn hobby is het zeker niet, maar als je ze zo ziet dansen op die heerlijke ritmes kunnen wij daar best van genieten. Ineke ook. Op een terrasje even heerlijk wat gedronken en verder gebabbeld. Het mooie is dat we in een grote parkeergarage stonden die dus nul komma nul cent kost. Ongelooflijk wat hier allemaal gratis is. Hoorde zelfs van een likeurproeverij van de Blue Curacao distilleerderij die ook gratis is en tevens een rondleiding in de fabriek, allemaal voor niets. Moeten we even doen dus, als rechtgeaarde Nederlanders zijnde. Na heerlijk te hebben gezeten op een terrasje onder "genot" van de luide muziek gingen we richting de "pontjes brug" de Koningin Emma brug die de Punda kant
van de stad met de "andere kant" de Otrobanda verbindt. Willemstad heeft meerdere wijken en Punda is de meest toeristische begrijp ik.
Het leuke was dat de pontjes brug net open was gegaan vanwege een grote tanker die met een sleepboot de haven kwam binnenlopen. Het leuke is dan dat er ponten varen om toch de mensen naar de overkant te brengen. Dus hup in gezwinde vaart naar de pont, we hadden net de laatste die heen (of weer) ging want de pontjes brug maakte al aanstalten weer dicht te gaan (of open, altijd zo een punt, is de brug nu dicht of open). Overtocht is een stukje van niks, maar toch leuk en op het midden varend een heel mooi uitzicht op de hoge Juliana brug die voor je uit rijst met de vele autolampjes die erop rijden. Even snel het Gouvernementsgebouw ingegaan waar de regering zetelt, zogezegd een beetje onze Tweede Kamer/Torentje van de premier, alleen natuurlijk maar op het binnenplein, gebouw zelf natuurlijk was al dicht. Terug over de schitterend feeëriek verlichte pontjes brug gelopen, waar je zeebenen moet hebben, het waggelt natuurlijk aan alle kanten doordat hij op het water drijft en meebeweegt, erg leuk. We moesten op tijd terug zijn op Mambo beach om Jesse op te halen die daar werkt. Met Astrid zijn we toen een klein stukje over Mambo beach gelopen, party party party all night long. Hier treden ook vaak Gerard Joling, Jan Smit e.v.a. op.
Was net een modeshow bezig en konden niet zo veel van de zee en strand zien, we moesten terug naar de auto want Fleur had thuis een feestje voor haar vrienden/vriendinnen en had om 23.00uur een Discobus gehuurd met alle bezoekers om hun naar de stad te brengen om een stukje verder te feesten.
Ja dit kennen wij dus niet en zien we alleen maar in films. Astrid en Andre wonen in een mooi groot gehuurd huis met zwembad en toen we aankwamen was de woning gevuld met jongelui die het duidelijk naar hun zin hadden., Leuk om te zien. Wij zijn met zijn vieren in een rustig hoekje ergens in de tuin gaan zitten met een drankje in afwachting van de Discobus. We hadden er al eentje onderweg in de stad gezien, allemaal discolichten en Andre Hazes hard door speakers, kan hier allemaal.
De jongelui werden een beetje ongeduldig, waar blijft ie nou, maar ja he ook hier, manana manana.
Eindelijk kwam de bus eraan. Wat een feest zeg. Iedereen lapte een bijdrage voor de huur en eindelijk vertrok hij weer naar de stad onder luide muziek- en lichteffecten. Ontroerend was ook dat enkelen zich bedankten bij zowel Astrid en Andre voor het onvergetelijke feestje dat Fleur had mogen geven in hun huis. Bij het wegrijden - in zijn eigen auto - zei eentje: "ik wou dat ik zo een feestje had kunnen geven toen ik zo oud werd, onvergetelijk". Mooi compliment.
Andre bracht ons weer naar huis, hij moest alweer vroeg op, en hoe dichter we bij ons huis kwamen hoe donkerder het werd. Ja hoor, gewoon een hele wijk zonder licht, net de wijk waar onze woning staat. Nou hadden we hier al op gerekend en hadden schijnwerpers binnen liggen. Na afscheid van Andre genomen te hebben, we zien hem zondag weer in de kerk, gingen we met onze iPhones als verlichting even de echte schijnwerpers pakken en toen uitkleden en naar bed.
Was inmiddels na twaalven en moe genoeg om te gaan slapen na een eerst rustige, maar later enerverende dag met al die indrukken. Kon dus mijn verslag niet maken, geen wifi, stroom weg, en GEEN AIRCO.
Ai, das tegenvallen. Maar we vielen gauw in slaap. Ik had wel het licht in de badkamer aan gedaan, als ik dan 'snachts wakker zou worden en het licht zag branden in de toilet kon ik gelijk de airco aan doen. Dit gebeurde ook zo, om 2 uur werd ik wakker en zag licht branden en gelijk de airco aangedaan en heerlijk weer verder geslapen tot de volgende morgen acht uur. Maar de rest lezen jullie de volgende keer weer.
Even wat fotootjes zoeken, heb niet zoveel gemaakt en tot dan.
Groetjes