Vroeg op, onderweg en veilig aangekomen.

12 Mei 2016, de wekker liep al vroeg af om half vijf in de ochtend. Debbie zou ons om half 6 ophalen en wegbrengen om zodoende ook weer op tijd thuis te zijn om de kinderen weer weg te brengen, de tijd op Schiphol zouden we ons wel vermaken. We gaan pas vliegen om 10.00 uur met KL 0735, dus tijd zat voor Tax free en koffie.
De avond voorafgaand nog alles bijelkaar in de koffers gedaan en de ene woog 22,4kg en de andere 20,4, dus goed gedaan, we mochten tot 23 kg gaan. Handbagage was ook binnen het toegestane, paspoorten, creditcard en pinpas alles bij ons, dus wat ons betreft kon de kist de lucht in.
Debbie was keurig op tijd en even na zessen zette ze ons af op de Kiss and Ride vertrekplaatsen en met een knuffel en een foto van ons vertrok ze weer naar huis. De reis is begonnen en op naar de incheckbalie. De avond ervoor had ik al ingecheckt, maar was toch een scherm te ver geklikt en de stoelen lagen al vast die we niet eens wilden. Hopelijk kon onze schoondochter daar nog iets aan veranderen als grondstewardess zijnde bij de KLM, maar waarschijnlijk net geen dienst had.
In ieder geval eerst naar de toilet, spanning steeg natuurlijk en tot onze verbazing stonden opeens Maaike en Bobby achter ons op de weg naar de toilet.
Ze kwamen ons uitgeleide doen. Hoe leuk. Ja hoor ze had ons ook kunnen upgraden naar Economy Comfort. Heerlijk ruime plekken.
Eerst even de koffers ingecheckt en toen heerlijk met zijn vieren naar Starbucks voor koffie/thee/cappuccino/ muffins en shortbread. Heerlijk gezeten en gebabbeld tot 8 uur en toen moesten ze ook weer weg en gingen wij op weg om door de douane te gaan. Gaaf hoor, helemaal vernieuwd, waren we nog niet geweest, nu eerst naar boven en dan weer naar beneden naar de gates. Douane verliep vlotjes, geen riem af, geen gekke dingen, even een lichaamscan, dus met de armen omhoog en klaar waren we. Ging supersnel voor een keertje en zag er erg mooi uit. Toen even wat luchtjes en leesvoer gehaald en op weg naar de gate G5, toch wel een takke eind uit de richting. Eindelijk om 09.10 aangekomen bij de gate die om 09.15 zou boarden.Precies op tijd dus. Niet veel later door de slurf naar onze Boeing 747-400, de City of Hong Kong. Maaike had stoel 11B en 11C geregeld in de hoop dat 11A vrij zou kunnen blijven en we drie stoelen zouden "bereizen". Vlak voor sluitingstijd een allerliefste oudere Surinaamse dame kwam toch voor de lege plek. He jammer nou, maar ze wilde graag bij het gangpad zitten vanwege haar benen en toiletbezoek? Geen probleem graag opschuiven naar de raamplek en de tussenstoel.
Ineke zou op de terugreis eventueel bij het raam zitten dus nu was het mijn beurt. Alles was klaar om op tijd te vertrekken maar toch gingen we pas met 35 minuten vertraging de lucht in. Ik ging er voor zitten, heerlijk 9 1/2 uur vliegen en films kijken. Wat is vakantie toch mooi. Het kwam wat anders af, want de overjarige puber voor mij en haar vader die voor Ineke zat, gingen gelijk in de slaapmodus met de stoel en dat had het irritante gevolg dat het film kijken danig bemoeilijkt werd. Ik begon met The Hatefull Eight van Quentin Tarantino, maar het gezichten ontcijferen was te moeilijk en de tekst was door de stand van het schermpje nauwelijks te lezen, Nu is de engelse taal geen probleem, maar mijn hersens proberen het toch te ontcijferen en ik kom daar niet van los. Dus na een uur dan maar Sherlock Holmes geprobeerd, meer een "overdag" film qua licht dan de donkere kamers van de vorige film. Ook dit lukte me niet en ik stopte met kijken. Inmiddels werd natuurlijk ook een lekkere maaltijd geserveerd. Ik had kip met mosterdsaus en Ineke de vegetarische pasta. Ging er heerlijk in. Wijntje erbij maar dat vond ik te droog. Genoeg anders te drinken dus geen probleem. Toen wat muziek geluisterd, Andre Rieu, live Show Adele en ook Johnny Cash e.v.a., Ineke lekker puzzelen, tijd ging snel. Toch maar weer een film proberen. Walk in the woods met Robert Redford en Nick Nolte, beiden favorieten van mij.
Erg leuke film met humoristische momenten van mannen op leeftijd
die nog een "hike' van 3500 km willen doen, de Appalachen trail, ongetraind, kortom genoeg stof waardoor het niet lukt. Deed het dus ook niet, maar een lichte film qua beeld waardoor ik het redelijk kon volgen. De draaikonten voor ons hadden het best naar hun zin. Tjee wat jammer zeg. Eigendenkers. Na weer een maaltijd en een paar sanitaire stops kwam dan Curacao in beeld. Met drie kwartier vertraging kwamen we op Hato aan. Immigratieformulier al in het vliegtuig ingevuld en dan maar wachten, wachten, wachten in de rij. Dan een stempel in je paspoort en hup de koffers halen. Buiten een klap in je gezicht van de hitte, poe he even een schaduw plekje opzoeken en de taxichauffeuse Salma bellen die ons naar de kerk/appartement zou brengen. Ook Mario ge-appt dat hij naar de kerk kon komen en dat liep perfect. Na twee minuten kwam Salma al langs rijden, koffers erin en hup gaan we weer. Na een stop even op de "hoge" brug (Juliana brug) wat eigenlijk niet mag, maar Salma gunt een ieder die komt dit prachtige fotomoment even, reden we naar de kerk.
Mario was er al met zijn vrouw Doris. Een heel fijn echtpaar die een beetje de boel daar regelen. Natuurlijk even een rondleiding door de woning en kerk, sleutels en zo en toen even slikken. De auto was nog niet klaar. Er was een andere auto aangeschaft, grote pickup, maar pas volgende week op zijn vroegst klaar. Dus niet getreurd, lopen met dit weer om een fles cola te halen is waanzin en met de leerschool die Bobby al jaren geleden in Spanje had opgedaan , denkende dat hij alles te voet af kon, toch maar even een autootje gehuurd voor 5 dagen. Eerst een Hyundai Tucson automaat en Zaterdag overstappen in een Getz, die natuurlijk goedkoper is. Slechte wegen hier hoor, maar met een stuur en een rem kom je een heel eind. Nog even heerlijk zitten babbelen met Mario en zijn vrouw en toen die vertrokken waren, koffers uitpakken in een heeeeeeel warm huis.
Gauw eerst de korte broek aan, zweet in de naad en uitpakken. Tjee wat nemen we toch steeds veel mee.
Ik wilde nog even naar Albert Hein, inmiddels was het zeven uur lokale tijd ( 6 uur tijdsverschil in de zomer) en die was tot acht uur open.
Inmiddels toch al donker hier en na wat heen en weer gedraai toch maar teruggekeerd en een andere supermarkt onderweg gevonden voor wat kleine boodschapjes.
Koelkast was trouwens goed gevuld van de vorige gastpriester dus dat kwam wel goed.
Lekker even in de tuin zittend opeens gemorrel aan de poort; De familie van Boggelen kwamen even checken of we veilig waren aangekomen, ze zagen mij op Facebook iets "liken" dus he, ze zijn geland. Ze waren uit eten geweest omdat Jesse jarig was vandaag. Volgende week mag ik hem confirmeren, heel bijzonder.
Morgen komen ze ons ophalen om zeven uur, even rondje door Willemstad en zo doen. Gelijk de zeer goede fles whiskey aan Andre meegegeven, veilig overgebracht, gelukkig.
Hierna gauw wat foto's downloaden en stukje schrijven, inmiddels al half twaalf hier, Ineke stortte al in en ligt net in bed, nog even de foto's erbij en nog wat mailtjes voor jullie link sturen en dan ga ik ook naar bed.
Het is weer welletjes voor vandaag.
Kijken wat morgen brengt. Een ding zeker: Zon en veeeel warmte!
groetjes